Van mijn ouders kreeg ik vorig jaar een geweldig afstudeercadeau: een patisserie workshop in de studio van Robèrt (van Beckhoven, die van Heel Holland Bakt ja!). Twee-delig, dus twee volledige dagen alleen maar bakken. Van een kunstig fraisiertaartje tot spelen met chocolade, van een zoete frambozenbombe tot hartige mini quiches. Taartjes in alle soorten (13 welgeteld) en maten.
Hierboven zie je een typisch Frans taartje: de fraisier. Biscuitdeeg, gevuld met slagroom en omhuld met aardbeitjes. Ofwel ‘aardbeitjes voor het raam’, zoals ooit in een aflevering HHB werd genoemd. De mannen van de fietsenwinkel waar ik boven woon waren hier enorm blij mee – zoals je vast begrijpt.
Twee dagen volop aan de bak. Met een groep van 8 deelnemers voelde het net alsof we zelf in de tent van Heel Holland Bakt stonden. Les van een echte Brabantse leermeester die constant vroeg hoe het met ‘ons bakkers’ ging, werkbanken met felgekleurde KitchenAids en Robèrt himself de hand mogen schudden. Hij lichtte overigens een tipje van de sluier op over het nieuwe HHB seizoen – en ik kan je zeggen, dat wordt weer leuk! Verder genoten van een lunch met heerlijk brood uit de bakkerij, een rondleiding langs de chocolaterie, patisserie, het brood en de winkel en voorzien van een lading handige baktips!
Na de eerste lesdag kwam ik thuis met (slechts) drie taarten, waar roomies, buren, vriendinnen en de vriezer mee werden verrast. De rest van het werk staken we tijdens dag één met name in de bereiding van de vullingen voor de taarten van de week erop. Ik had smulteam mama en Maarten al ingeschakeld – die zouden al dat lekkers komen ophalen in Utrecht aan het einde van dag twee – en een vriendinnetje dat ook wel een taartje lustte zou langskomen.
Goed, na opnieuw een hele leerzame, leuke dag stapte ik vol goede moed in de trein, de zon zoveel mogelijk ontwijkend (klein detail, met zo’n 30 graden kostte het de zon nauwelijks moeite die chocolade kunstwerken te doen smelten..). Tot aan Utrecht CS ging het eigenlijk best prima, tas zo goed mogelijk recht gehouden, uit de zon. Maar toen ik bíjna thuis was en ik in het fietsenhok even een fiets aan de kant wilde zetten (want dat kan ik echt wel even snel met één hand), verloor ik die waardevolle tas uit het oog en HOP, daar ging ‘ie. Vol op z’n kop op de grond. Daar gingen de eclairs, frambozenbombe, chocolade-spiegeltaart, het zwarte woud taartje, de tarte tatin, amandelcakejes en de quiches.. Ik kon wel janken (nét niet gedaan hoor). Het enige taartje dat ik enigszins kon redden was het zwarte woud taartje met gevouwen chocolade eromheen (van de foto hierboven). De rest zag eruit als een grote veldslag.. De smaak was gelukkig nog best oké, maar de volgende keer regel ik toch een taxi. Of bak ik een beetje dichterbij huis ;)
Chez Anne Susan 